[DnD 3.0] Obrońcy Zielonego Grodu

-No, to teraz nie macie wyboru... staniecie u mego boku w walce z tym niby władcą-władczo ryknął Holg
-Zaraz, zaraz ja chyba też mam prawo ubiegać sie o władzę?

Caleb odsunał się i przełknął ślinę. Oczami wyobraźni już widział krwawą bitwę barbarzyńców i siebie wiszącego na palu w agonialnych podrygach. Zadrżał. Już uniusł dłoń i otworzył usta by coś powiedzieć, lecz natychmiast z trzaskiem zębów je zamknął. Niepewnie spojrzał na swoje krocze i czule pogłaskał spodnie. Tak na zaś...

Sean westchnął:
-Oczywiście gdyby PRAWO nie zabraniało walki o Zielony Gród Fladrif i jego ludzie podjęli by walkę- młodzian wskazał na zatroskanego przywódcę.
-Myslę iż powinniście porozmawiać z moim ojcem... Jest wyjście z tej sytuacji...

Sean zmierzył wzrokiem wątpiących bohaterów:
-...mój ojciec nie gryzie, ponadto pomoże wam w załatwieniu tego całego płutna żaglowego

-No to chodźmy-powiedział holg, i ruszył w drogę.

Młodzian machnął ręką po czym trójka bohaterów ruszyła. Diego poburkiwał jeszcze pod nosem, ale alkohol nieco zmącił mu zdolność narzekania. Niebawem dotarliście do nieco okazalszej chaty na uboczu:
-Mój ojciec - Geertharg- jest byłym druidem. Jest nieco hmm uprzedzony do ich kręgu... A wiedzcie iż w Zielonym Grodzie są oni niczym ucieleśnienie bogów... - Sean uchylił skrzypiące drzwi. W środku panował lekki fetorek - mieszał się tam zapach wędzonego mięsa i jakimiś intesywnymi ziołami. Sean wytarł buty o szmatę służącą jako wycieraczka i poszedł do drugiej sieni. Wnętrze ustrojone w dość surowy sposób. Na ścianie zawieszone zostały elementy pancerza, bogato zdobionbe tarcze, toporzyska z rzeźbionymi drzewcami. Pod sufitem zamieszcozne było mięso - w jednym z kątów głównej sieni było palenisko. Nad nim wędzi się mięsiwo. Młodzian otwierając drzwi uwolnił paręnaście kuraków, które w błyskawicznym tempie rozpierzchły się w poszukiwaniu jedzenia.

Po paru sekundach Sean powrócił:
-Chodźcie, ojciec pragnie sięz wami zobaczyć- po czym zniknął za kotara zasłaniającą wejście do mniejszej sieni..

Wzrok orka zamarł na toporach
-Piękna robota-powiedział.
po czym otrząsnął się i wszedł na spotkanie

Caleb nie ruszyła za resztą. Od niechcenia, a może pomny tego iż przygoda może zakończyć się palem począ rozglądać się za jakimiś kobietami - ot tak, by nacieszyć oczy okolicznymi okazami "fauny pięknej"...

W domostwie nie było żadnych przedstawicieli płci hmmm ~~mniej owłosionej~~. Ojciec Seana leżął wyciągnięty na łożu. Przykrywało go parę warstw futer. W powietrzu roiło się od much. Starzec miał twarz przesłoniętą ropiejącymi wrzodami, a w kącie spoczywało wiadro z nieczystościami. Starzec szepnął coś na ucho Seanowie:
-Ojciec będzie rozmawiał przeze mnie.. Boi się czy aby nie jesteście wysłannikami druidów i nie ukradniecie mu ...głosu- Sean próbował ukryć zakłpotanie- starczec pociągnął go za wełniany rękaw i wyszeptał parę słów: - Ojciec mówi iż zzna kogoś kto mógłby sporządzić płutno na jak wy tu mówicie ~~żągle~~. Okoliczne wioski nie zajmują się żeglugą, dlatego jest to tutaj tak żadki towar- starzec nachylił się nieco nad uchem młodziana- Ojciec chce wiedzieć czy jesteście gotowi zaryzykować życie dla Zielonego Grodu...- Sean zlał się zimnym potem, starzec swoimi zaropiałymi, przesłoniętmy mgłą oczami wpatrywał się to w Holga, to w Diego, to w Caleba...

Holg popatrzył w oczy przyjaciołom i stanowczo powiedział
-Jeśli moi towarzysze otrzymają zapłate a ja pomoc przy obalaniu druidów jestem gotów!-warknął ochoczo Holg.
Sam nie wiedział dlaczego sie zgadza, może dla tego że Zielony Gród może mu sie należeć i być częścią jego Klanu.
Może dla sławy i przyjemności z walki
-Słyszałeś może Gran'uku i klanie czarnego topora?
chciał dowiedzieć sie na czym tak naprawde stoi

Starzec wyszeptał kilka słów Seanowi:
-Mego ojca cieszy twój zapał. Powiada iż nagroda będzie na tyle wielka na ile wielkie będą wasze czyny. A co do Klanu Czarnego Topora- starczec ~~doszeptał~~ parę słów młodzianowi- mój ojciec twierdzi iż całkiem możliwe że Barbażyńcy z Północy utrzymują z nimi kontakty.

Holgowi "zaświeciły" oczy
-No więc i honor nie pozwala mi zostawić tej mieściny by spłonęła-powiedział Holg.

Twarz starca wykrzywiła się w nieznacznym uśmiechu. Nagle spod skór wysunęła się skostniała dłoń. Ojciec Seana nieznaczenie ruszył ustami:
-Niech... <charch> cię strzeże... - oczy młodziana kształtem zaczęły przypominać dwa talerze. Zdołał z siebie wydobyc tylko zduszony jęk:
-Ależ ojcze... - starzec rozwarł skostniałą pięść. Wręczył Holgowi jakiś mały metalowy pierścień. Barbażyńca poczuł na ręce pierścień. Starzec powtórzył:
-...niechaj cię strzeże...- po czym wyszeptał parę słów odrętwiałemu Seanowi:
-Diego, Caleb... mój oj.. ojciec pyta się czy i wy jesteście w stanie poświęcić życię z to święte miejsce...

Diego od dłuszszego czasu odganiał muchy i zatykał nos, broniąc się przed wszechobecnym smrodem. Gdy usłyszał pytanie Sean'a prędko odparł:
-Dobra! Ale macie dać nam tą całą smzatę i tyle kasy aby mi na nowe toporzysko wystarczyło... Wynośmy się z tego chlewu!

-Zrobie z tego pierścienia dobry użytek!-powiedział z wdzięcznością w głosie Holg
i powoli wsunął pierścień na palec

Caleb niezainteresowany rozmową wyszedł nim dyskusja na dobre rozgorzała w celu nacieszenia oczu i żołądka.
Skierował się do stołów i przystaną na ławie służącej za krzesło i po raz pierwszy od dłuższego czasu zaczął myśleć o zapełnieniu swego żołądka. Szukał wzrokiem win, mięsiw, czegokolwiek co pachnie i da się wcisnąć w usta...