[DnD 3.0] Obrońcy Zielonego Grodu

holg

jako chyba jedyny z trójki nie miał swego losu w swym orczym tyłku poprostu chciał zginąć w walce najchętniej z drowami więc zebrał sie i poszedł na pokład zobaczyć co sie dzieje i dokładniej przyjżec sie sprawie

Kiedy Caleb wyrzucał z siebie kolejną falę nie zadowolenioa i znudzenia, statkiem potęznie wstrząsęło. Wszyscy usłyszeli dźwięk jęczących belek - ale wody nigdzie nie było widać... Statek nerwowo się kołysa. Diego, Holg i Caleb jako "niemarynarze" schowali się i struchleli oczekując końca zawieruchy. kilkakrotnie dzielni żeglarze słsyzeli wrzaski: "Człowiek za burtą!" albo "Fokmaszt pęka" albo "Tutaj nic nie pomogą bandaże - tu trzeba kapłana!". Woda wielokrotnie wlewała się schodami do ładowni. Po około godzinie statek jakby się uspokoił...

No, Chyba po wszystkim ?
czas z tad wyjsc
Po czym wychodze ostrożnie na górę...

Caleb padł plackiem na ziemie i modlił się do Olidammary. Nie był nigdy przesadnie religijny, ale panicznie bał się morza. Ile razy bliski był omdlenia już nawet nie pamiętał. Teraz odetchnął z ulgą i wyszedł na poklad spodziewając nie dwuch z jednej najgorszej rzeczy - bezludnej wyspy lub pustego doszczęstnie 'wyczyszczonego' z załogi i tych długich...no.... masztów statku.

Wszyscy wyjżeli na pokłąd. Powietrze -jak to po burzy- było nie zwykle świeże i czyste. Przez czarny nieboskłon przebijało się słońce - gdzieś w oddali pojawiła się tęcza. Na szczęście kosztownych ochroniarzy załoga w większość pozostała na pokładzie. Kristobald razem z zmokniętym ptaszyskiem uspokoił się nieco i zaganiał ludzi do pracy. A roboty było wiele. Co prawda główny maszt przetrwał, ale żagiel został całkowicie rozszarpany. Co jeszcze dziwniejsze nikt nie kwapił się przynieś żagla zapasowego...

... bo go nie było, skwitował w myślach Caleb analizując sytuacje. Westchnął i wrócił do ładowni. Walną się na pryczę i westchnął. W górncie rzeczy wszystko było dobrze. Uśmiechnął się.

holg

po chwili namysłu stwierdził że to nie jego problem i zabrał sie do ładowni napić sie i pospac

Wszyscy trzej zrezygnowani udali się w kierunku ładowni. W tej chwili jakby znikąd wyrósł przed nimi Kristobald - i jego ...ptaszysko.
-Ekhm.. Gryzopiachy, mam dla was robotę... Jak widzicie nie mamy głównego żagla- ktoś z oddali krzyknął: "Boczne też nie są w dobrym stanie! Psia jego mać!"- ...taa. A więc stoimy pośrodku morza bez żągli oddani na łaskę pływów morskich... Chcę abyście popłynęli na ląd po płutno- z tymi słowami, nawet w oczach (czasem) przygłupawego Diego, Kristobald stracił jakieś eee ...dużo punktów.
-Co sie tak gapicie? Płyniecie na ląd po płutno! Mamy spory zapas żywności, ale nie będzie stali tu w nieskończoność... Interesy nie cierpią zwłoki...

holg

że k....a jak? niby wpław ? czy spacerkiem po dnie? sam sobie płyń, mi życie miłe!

ZE JAK ?

CZYŚ TY ZWARIOWAŁ ?!

Sam zamocz dupę ani mi sie śni...

Caleb nie wiedział czy płakać czy śmiać. Zdecydował się więc na sprawdzoną metodę - wyżygał się za burtę.
-Panie kapitanie - zaczął ocierając usta rękawem - Ty i twoi chłopcy to marynarze. Ja i moi przyjaciele to zwykłe szczury lądowe nie damy rady... Gdyby kraken czy locathahy zaatakowały statek to byśmy walczyli. Ale płynąć... gnomy nie pływają!

Kristobald usmiechnął się:
-Spodziewałem się takiej tchurzowskiej reakcji- wtórwoało mu kilkanaście pirackich rechotów:
-Ruszcie si, szczury lądowe- po czym zaprowadził trzech śmiałków na drugą burtę. W oddali widniał zasnuty mgłą brzeg jakiegoś lądu. Było chłodno, a około stu metrów przed kamienistą plażą sterczały zaostrzone głazy. O rafę rozbijały się morskie bałwany, kotłując się i spinając, w odwiecznej walce ze żywołem ziemii.
-Heh, dokładnie nie wiem co to za ziemia, podejżewamy iż Mgliste Wyspy, albo archipelag Trukhatli. Podczas sztormu straciliśmy orientacje. Dostaniecie 100 sz za które MACIE kupić żagle - wysyłam was ponieważ za to wam płacę, ponadto wiecie.. niezaplanowane schodzenie z pokładu bo sztormie przynosi grzyba... - w tym momencie wielu marynarzy splunęło na pokład klasło w ręce i trzy razy podskoczyło- taki nasz przesąd, chłe, chłe, chłe. A więc jak teraz gotowi?

holg

-uważaj na słowa-burknął do kirstobala pół ork i czekał na decyzję współ towarzyszy

-A jakaś ten.. łódka? - Caleb przełknął głośno ślinę - Tam mogą być rekiny, locathahy, krakeny, kuo-toa, murloki, morskie smoki, smokożółwie, ośmiornice - gnom nie wiedział nawet, że zna tyle nazw potworów, ale wymieniał wszystkie jakie przyszły mu na myśl.

holg

ork wyraźnie zastanawiał się i zadał sobie pytanie "jak on chce mnie zmusić żebym opuścił pokład, marynaże nie są żołnieżami ja i diego powinniśmy sobie z nimi poradzić"
i głosno z wyraźną pewnością siebie spytał kapitana od siedmiu boleści
-a jak chcesz nas zmusić żebyśmy opuścili pokład?
orkowi bardziej podobała sie ewentualność walki z załogą i kapitanem niż płynięcia na ląd niewiadomo czym