[DnD 3.0] Czas Niepewności.

- Ruszajmy więc - rzekł Mortis
Idąc za Niko i uważnie się rozglądając rozmyślam na głos :
- Nie chcielibyście się troszke zabawić jak już wykonamy robote - robi znaczący gest głową w strone skąpo ubranych pań, stojących za rogiem i puszcza oko do Ilisali .
- Mam nadzieje że wynagrodzenie nam na to pozwoli - dodaje

Ilisala spojrzał na prawdopodobne dziwki i odpowiedział.
-Ee... ja podziękuję-skwitował krótko i przyspieszył kroku.
Idąc przodem przyglądał się ziemi i śladom zostawianym przez ludzi.

Mortis zrobił zdziwioną minę i nic już nie mówiąc ruszył równie szybkim krokiem za barczystym Niko.

-Hehe... Myślisz, że ile będą chciały za figlowanie z orczym bękartem? - uśmiechnął się patrząc na towarzysza. - Nie korzystam z prostytutek. Tanie zwykły być chore i brudne, a drogie, jak nazwa wskazuje, drogie...

Myśle że nawet gdyby brały za swe usługi miedziaki to i tak mogło by nas to nadwyrężyć finansowo - patrząc przed siebie mówi - powinnismy już skończyć sprawę z tą przesyłką.

Ilisala obrócił się do tyłu spoglądając z politowaniem na towarzyszy.
-Skoro aż tak nisko upadliście panowie śmiało bierzcie sie za nie mogę wam pożyczyć kilka monet-powiedział z całymi masami ironii w głosie.
-Z chłopem musi być coś nie tak żeby musiał korzystać z usług dziwek, Ty niko powinieneś to rozumieć-powiedział przyspieszając kroku.

Po krótkiej i dość ostrej pogawędce, która zapełniła wam czas, wreszcie dotarliście, do bram górnej częsci miasta. Z tamtej strony już nie dociera do was smród kanalizacji i starych jaj, ani nawet skamlenie przekupek, proszących o zakup ich towarów.

Powloi mijacie brame, strażnice popatrzyli na was zpoełba, kiwnęli na sibie i dalej stali w bezruchu. Po kilku krokach, zatrzymaliści się aby to wszystko ogarnąć. Stoicie, na dziedzińcu, wokoło was rozpościerają się piękny widok, wszędzie piękne ozdoby na zabudowaniach, oraz gdzienigdzie piękne kobiety w oknach(skoro już do tego nawiązaliście Very Happy

). Pomimo, że górna część miasta jest dość mała, to i tak się nie orientujecie, gdzie mogą się znajdować gildia kupiecka, której przedstawicielem jest Wardl, pozatym miał tam na was czekać.

- Hej chłopaki może spytamy tych panów z naostrzonymi patykami gdzie jest gildia kupiecka ? - Mortis pyta towarzyszy
- A jeśli nie ich to może ... inne osoby.
Rozglądam się po okolicy i szukam budynku koło którego może kręcić się wiele bogato odzianych osób z wypchanymi sakiewkami, lub jakimiś mułami jucznymi pełnymi towarów. Jeśli nic takiego nie zauważe, dziarskim krokiem rusze w strone pobliskiej grupki dziewcząt ....

Nie wypatrujesz żadnych dam, jak na razie oczywiście, ale widzisz kilku grubszych waszmośció, prowadzących dialog, stojących pod budynkiem, właśiewie jakimś domem, bogato ozdobionym sztukateriami.
dwaj Możni panowie, są odzieni w dobre szaty, mają również obwody talii, co oznacza, na to że są bogaci i powinni wiedzieć coś na temat gildii kupieckiej, najbogatszego cechu w tym mieście. Dwaj bogaci panowie, rozmawiają cgyba o czymś baardzo zajmującym i interesującym...
Pozatym na placu kręci się dużo staży, wielu ludzi, jacyś przechodni targują się, kto wywrócił drugiego i który którego ma przeproscić, jednym słowem, jest dośc tłoczno.

szukam wzrokiem okna z którego wypatruje jakaś ładniejsza dama, podczodzę i grzecznie pytam
-Zwę się Ilisala ja i moi towarzysze szukamy gildii kupców czy była by pani tak dobra i pomogła nam?-uśmiechnął się Ilisala.

Dama, mogła cię trochę niedosłyszeć, gdyż jej okienko jest na dwa i pół metry nad zimią, a szum na dworze jest równie durzy, co na bitwie. Dmam mimo to obróciła się w twoją stronę i odpowiedziała:
-czy mógł by pan mówić głośniej, niezadobrze pana słysze- poczym nachyliła się bardziej, kładąc się prawie na parapecie.

Elf powtórzył tak głośno jak tylko dał radę.
Wrzeszczał na tyle głośno że zdążyło go rozboleć gardło

-Aa- krzyknmęła panienka-trzeba było tak odrazu mówić. Musisz mój panie, skierować się główną ulicą, o tam na wprost- pokazała palcem na szerkoą ulicę, gdzie ludzi jest mnóstwo- potem iść nią aż do wierzy alchemika Goddicka, starego gnoma, co warzy eliksiry, poznacie po szyldzie. A ptem przy wieży skręcicie w prawo i pójdziecie do końca ulicy, jakieś 100 metrów. Na końcu tamtej alei jest ów cech - Poczym kobieta odetchnęła, pozdrowiła i zaczęła się rozglądać dalej po ulicy.

Podchodzę do Ilisali i kładę mu rękę na ramieniu
- Świetnie widze iż wszystko już wiemy, możemy więc ruszać - lecz zanim odchodzi, Mortis zwraca się jeszcze upszejmie do młodej damy wiszącej na parapecie
- A czy wie może szlachetna pani cóż to za "cudowny pałac" tam stoi ? - wskazuje palcem na dom przed którym stoi dwóch bogaczy.

Spoglądam na towarzysza jak na kretyna i zrzucam jego dłoń z ramienia.
-Dziekuje ci za pomoc piękna pani-kłanam się w pas.
-Do zobaczenia, mam nadzieję-wykrzyknął elf i ruszył w wyznaczonym kierunku.