[DnD 3.0] Brutalne Przebudzenie

Jeden z piratów podszedł do ciebiei wykonał zamach nogą. Poczułeś silny ucisk i straciłeś świadomość...

Obudziły cię szepty. Roztwierasz sklejone powieki. Migrenowy ból głowy rozsadza ci czaszkę. Nie możesz otworzyć prawego oka. Próbując się pomacać, czujesz że jesteś skrępowany grubymi linami. Szepcze do ciebie kapitan Foley. Przywiązani są do słupów od hamaków, biegnących od podłogi do sufitu. Widzisz przywiąznych jeszcze siedmiu innych współtowarzyszy podróży..:
-Hej...! Wszystko w pożądku...?

yyy...ta, taaa tak... ładny Ambaras. Jakies plany ?

Gdy Foley chciał zabrać głos usłyszeliście odgłosy kroków. Ktoś zszedł po schodach pod pokład. Był to jeden z piratów. Zaczął dokładnie przeszukiwać każdego z siedmiu pojmanych. Gdy doszedł do Foley'a wydobył zza pazuchy zwój:
-...No, no, no- zaciamkał rozbójnik z zadowolenia gdy oglądał kawałek pergaminu- kapitan będzie wniebowzięty- po czym obrócił się na pięcie i wyskoczył na pokład. Zauwazyłeś że wyraźnie podekscytowany zapomniał ciebie obszukać. Wkrótce usłyszałeś głosne jęknięcie zawodu i spuszczoną głowę kapitania Foley'a:
-...cholera... pięćset srebrników... plus koszt statku... wynajęcie tych "OCHRONIARZY"- mężczyzna splunął na ziemię i poddenerowowany kontynuował monolog: -...oby światłość miała piecze nad moją nieszczęsną dusza...

Ta, światłość... [próbóje sie uwolnić] światłosn dam wam swiatłosc...

Foley zerknął na ciebię i powiedział:
-Jeżeli wydostaniesz mnie stąd.... dostaniesz połowe tego co jest tutaj- i pomachał ci oburącz zwojem, który wydobył zza pazuchy. Zauważyłeś że piraci nie związali was najbezpieczniej...- masz ręce przełożone przez słup i związane między sobą w nadgarstkach. W takiej pozycji mogłeś śmiało wstawać i siadać, gdyż słup znajdował się pomiędzy twoimi związanymi rękoma, a piersią. Pierwsze co przyszło ci do głowy- to ucieczka...

Owszem... wydostanę [próbóję sie wyzwolić mocno pocierając line o słup] zobaczycie...

Trzesz, pocierasz i nieźle się przy tym pocisz. Ale o dziwo twoja praca przyniosła jako - taki rezultat - lina jest nieco nadszarpnięta.

a więc kontynuuję czynność po bardzo krótkiej chwili wytchnienia... Jeszcze troszkę <myślę głośno>

NIestety pęta bardziej się już nie niszczą. Powinieneś poszuakć innego sposobu rozerwania lin.

szukam bystrym wzrokiem czegoś ostrawego... jeżeli znalazłem próbuję przeciąć resztki pęt..

Nieznajdujesz niczego ostrego. Pęta rzeczywiście są już na skraju wytrzymałości.

więc szarpię mocno do skutku... O! juz sie rozrywa...

Belka gnie się i wygina robiąc przy tym niezły hałas. Na sekunde przerwałeś szarpanie liny, bo usłyszałeś rozmowę:
-Słyszałeś?...
-He?
-Zdawało mi się że coś słyszałem...
Prawdopodbnie będziesz musiał to zrobić w cichszy sposób...

Na chwilę przestaje zeby upewnić się czy nikt nie idzie...

Strażnicy zamrali, a od wolnosci dzieli cie kilka wątłych strzepów liny..
Kapitan z dużymi oczami patrzy na ciebie, prawie słyszysz jego kołaczące serce...