[D&D] Honor jest po naszej stronie !

Ojciec spojzał na ciebie i powiedział ochoczo -No więc do roboty !... Po czym zaczał zwoływać ludzi

*

Zagadujesz z każda z panienek o jakims innym temacie Lecz wzrok tej własnie przyszpila cie najbardziej po pewnej chwili dziewka przymknęła zalotnie oko i wyszła z sali...

-no to bierzmy sie do roboty! mówie z wyraźną ekscytacją i szcześciem w głosie
po czym rozglądam do okoła w celu wyznaczenia terenu obozu staje przy bardoz starym i dużym drzewie i mówie do ojca
-linie można bybyło umiejscowić w promieniu 20m od tego drzewa co o tym sadzisz?

Ornapeae przeprosił co poniektórych obecnych - zwłaszca Głównego Inżyniera, którego dażył teraz wielkim szacunkiem i miłował go jak ojca. Wyszedłz sali za ~~potrzebą~~. Gdy tylko opuścił salę energicznie rozglądał się za owa piekną dzierlatką... Do teraz to on owijał kobiety wokół palca niczym nić, a ona uderzyła mu do głowy jak młodę wino...

cóz niech bedzie <gest ręką> no więc wy! <pokazuje na prawo> zajmiecie sie budową "linii ognia" a wy pojdziecie robic szałasy...

*

Dostrzegasz ją, mknie niczym gazela poprzez mury twierdzy doganiasz ją ona patrzy sie an ciebie z dziwnym usmiechem...

ide pomagać i nadzorować prace nad "linią ognia"
-linia ma mieć conajmniej 5m szerokości tak aby nic nie mogło zapalić sie w obozie zrozumiano?
no więc podchodze do pierwszego drzewa i wale w nie kilka razy toporem

Ornapear teraz już goniony ciekawością i uroda... panny kieruje się za nią. Serce podskoczyło mu do gardła i stara się nie zgubić jej z pola widzenia..

Jeden z "robotników" podchodzi do ciebie i mówi ochoczo: -EEYYYYAA ? MOOOŻ-YYYY-E WYKOPAĆ DÓŁ ZEBY ZUPEŁNIE POWSTZRYMAĆ OGIEŃ ?

*tym czasem u Ornapeara:

Kierujesz sie za panną.. Jej włosy wywołuje u ciebie burzę hormonów, biegniecie w kierunku nieznanego ci miejsca... W pewnym momencie przystajecie, jest ciemno lecz to jeszcze bardziej cie ekscytuje... Po chwili czujesz chłodna dłon dziewczyny na swojej piersi, dziewczyna przytulala sie do ciebie ustami i delikatnie muskała twoje strudzone dzisiejsza pracą czoło... Nagle pocałowała cie z gwałtowną namiętnoscią. Obejmujesz ja odruchowo, twoja lewa reka wnet powędrowałe pod jej bluzkę, gładząc jej plecy a prawa podtrzymując jej głowę. Bierzesz głeboki wdech i czujesz łagodny kożenno kwiatowy zapach jej pachnideł, rozkosz siega najwyzszych stopni twojej swiadomosci...

-słusznie! krzycze w kierunku obozu
-jeszcze 2 do kopania szybko! isntrułuje robotników mówiąc
-wyrąbcie drzewa a potem wykopcie doły na lini bez drzew gdy skończycie zajmijcie sie drewnem złużcie je w jedno miejsce resztą zajmą sie inni
chwytam mocniej topór i z całej siły uderzam w drzewo

Ornapear zagubiony w jej przymknietych oczach, mocniej przycisnał nieznajomą piekność do serca... Ich ciała zgrały się jak słońce i księżyc w zaćmieniu... Rycerz całkowicie oddał się wirującej namiętnosci, nie zważając już nawet na karmazynowe płomienie tańcujące za oknami...

Obalasz drzewo "na dwa razy" Przez chwile nie bylo zadnego odgłosu ze strony wspóltowazyszy az w koncu wyszło 2 jak dla ciebie huderlawych orków :- Więc? co mamy robic?

*

Między wami zaistnal płomień, Żar miłosci przeskakiwał miedzy wami jak iskry na ognisku, w pewnej chwili dziewczyna przyglada sie tobie jakby komus komu chciała by powiezyc swoje zycie do konca, na smierc i zycie lecz w jej oczach pojawiły się łzy, jej oczy wygladały niczym proszący o przebaczenie dobry człowiek któremu raz cos nei wyszło i musiał cieropiec za swe winy dziewczyna rozpłakała sie rzewnie na twym ramieniu. Przytulasz ją do siebie i jedna zecz cię intryguje czemu dziewczyna nagle sie rozpłakała ?...

-bierzcie sie za kopanie o ile dacie rade, a reszta to toporów i ścinać te drzewa sam tyrał nie będe

Ornapear odgarnął włosy dziewki i z litością spojrzał na jej rozżewnione oczy Czar prysnął... A miało być tak pieknie... Wojownik podprowadził dziewczynę do parapetu, posadził ją na nim, po czym otarł jej łzy i spojrzał głeboko w oczy:
-Jak ci na imię?..

Wczesniej wspomnieni towazysze wzieli sie do roboty ty razem z nimi waliłes z impetem w drzewa, po jakiejs chwili naturalną zecza są objawy zmeczenia...

*

Dziewczyna jeszcze raz cie ucałowała i zuciła ci sie na szyje, nazywam się Arellia przepraszam, lecz moze pózniej ci powiem chodz ze mną... Dziewczyna prowadzi cię do domu... Dom jest nawet nowy dosc ładny i ciekawy dziewczyna całuje cię, ty stoisz odwrócony lecz czujesz ze dziewczyna prowadzi cię do łóżka... Padasz na łoze dziewczyna kładzie sie na "wpół" na tobie, Palcem gładzie cie po piersi i całuje , czujesz boskosc...

wykonuje ostantnie uderzenie i zostawiam w drze wie wbuty topór i ide sie napić i troche (5min) odpocząć

Ornaper wpatruje się w Arellie, poprostu odurzony zmęczeniem/wrażeniami całkowicie się jej oddaje...